Alweer over de helft!

De tijd gaat snel, inmiddels zijn er al weer 9 weken voorbij. Aangezien de vorige blog vooral over mijn werk ging lijkt het me interessanter om een inkijkje te geven in het leven op het schip. Een korte samenvatting van het werk van afgelopen weken is dat ik steeds meer het idee krijg dat ik alles onder controle heb. De eerste weken na de vorige blogpost zat er een fout (lek) in het vacuümsysteem die veel andere foutjes veroorzaakte. Die weken was ik dus nogal druk, maar inmiddels is de fout uit het systeem en heb ik tijd om dingen op te pakken die zijn blijven liggen. Net voor de kerst is de vervangende loodgieter op het schip gekomen. Een toffe man van over de 50 uit Engeland die daadwerkelijk ervaring heeft als loodgieter. Afgelopen weken hebben we samen gewerkt en komende tijd gaan we taken verdelen.

Het leven aan boord is lastig met iets anders te vergelijken. Zo is het een continu veranderende gemeenschap. De meeste mensen blijven minder dan een jaar, sommigen een aantal jaar en een klein aantal blijft tientallen jaren. Dat betekent dat er constant nieuwe mensen komen die allemaal weer moeten wennen en ingewerkt moeten worden. Om een idee te geven: na de kerst zijn er 100 nieuwe mensen aan boord gekomen. Het betekent ook dat er elke week weer mensen vertrekken. Zeker voor de mensen die jaren op het schip blijven is dat een nogal bizarre manier van vriendschappen opbouwen. Een technicus die al meer dan 10 jaar bij Mercy Ships werkt vertelde dat hij niet eens meer aan hechte vriendschappen begint, aangezien iedereen toch weer na een bepaalde tijd vertrekt.
Al die mensen komen van over de hele wereld, maar vooral uit Noord-Amerika, Europa (ongeveer 25 Nederlanders), Australië en Afrika. Dat zorgt ervoor dat er vaak interessante gesprekken te voeren zijn over cultuur- en gewoonteverschillen en verschillen in talen en dialecten. Die verschillen zijn vaak ook merkbaar, zowel in negatieve als positieve zin. Zo vertelde een Amerikaan die op het dek werkt dat hij nogal moest wennen aan de hiërarchie. Aangezien er op het dek veel Afrikanen werken hebben de oudere mensen meer gezag dan jongeren. Dat zorgt ervoor dat veel mensen hem opdrachten kunnen geven, ook al hebben ze officieel exact dezelfde functie.
Op het schip leef je vrij dicht op elkaar, zowel fysiek als sociaal gezien. De Koreaanse kamergenoot die ’s ochtends vriendelijk naar de lacht als je weer eens net te laat je bed uit komt zie je tijdens de pauzes en de lunch ook. Tijdens het avondeten verteld hij over zijn dag in de hete machinekamer, na het eten doet hij toevallig op dezelfde tijd zijn was in de wasmachine en ’s avonds probeer je geen geluid te maken omdat diezelfde kamergenoot al ligt te slapen. Over het algemeen is dat geen probleem aangezien praktisch iedereen de instelling heeft om de goede sfeer te behouden, maar het is wel anders dan de leefomgeving die de meeste mensen gewend zijn. Hierbij zal het ook wel meehelpen dat de meeste mensen de Bijbel als leidraad van hun leven zien.
Op het schip roeien we met de riemen die we hebben. Dat betekent dat sommige mensen dingen doen omdat ze nu eenmaal moeten gebeuren en niet per se omdat ze er nu de ervaring of de papieren voor hebben. Zo werkt er een satelliet- en luchtvaarttechnicus in de eetzaal, een vliegtuigmechanieker (ja, hij is Belgisch) als elektricien, een student als loodgieter en is er geen vaste automonteur voor de tientallen Mercy Ships auto’s. Toch blijft het schip drijven, is er nog steeds elektriciteit om operaties uit te voeren, wordt er les gegeven aan medewerkers van ziekenhuizen in het hele land en kan iedereen nog steeds zijn douche van maximaal 2 minuten nemen.
Hoewel veel dingen anders zijn ben je er ook snel aan gewend. Zo raak je verrassend snel gewend aan moord en brand roepende kinderen waarvan de beentjes net recht gezet zijn. En leer je snel dat je moet zorgen dat je alle gereedschappen bij je hebt als je een wasbak in de operatiekamer moet repareren (elke keer dat je er in of uit gaat moet iemand je helpen om een compleet chirurgenoutfit aan of uit te trekken). Ook leer je snel dat er opmerkelijk veel leuke verpleegkundigen rondlopen, maar ook dat de meesten toch wel een stukje ouder zijn aangezien er 2 jaar werkervaring vereist is.
Het voordeel van zo veel toffe mensen op een schip is dat er ook veel toffe dingen georganiseerd worden. Zo wordt er ’s avonds fanatiek gesport, kun je elk weekend wel op ontdekking in Benin en zijn er altijd mensen in de ‘woonkamer’ van het schip te vinden die een spel aan het spelen zijn of een film willen kijken. December is een speciale maand, aangezien deze gevuld is met kersttradities uit alle hoeken van de wereld (inclusief Sinterklaas!). Als klapper op de vuurpijl bereidde het keukenpersoneel een uitgebreide kerstbrunch en organiseerden veel vriendengroepen hun eigen kerstactiviteiten. Alhoewel het natuurlijk anders is dan het vieren van kerst met familie wordt dat dus wel opgevuld met heel veel andere gezellige activiteiten en mensen. Dat geldt eigenlijk voor heel veel dingen; alhoewel iedereen best veel achterlaat komt er op de Africa Mercy ook heel veel voor terug.

Hopelijk gaf deze blogpost een beetje een inkijkje in het leven op de Africa Mercy! Gelukkig nieuwjaar!